با بدقلقی نوپایان چگونه برخورد کنیم؟
یکی از فراوانترین نگرانیهای گزارش شده در نوپایان بدقلقی و اوقات تلخی است. بدقلقی در این دامنه سنی یک پاسخ رشدی طبیعی به خستگی و گرسنگی و بیماری است. هر چند از بین بردن همه بد قلقی ها مناسب نیست اما به والدین توصیه میشود که احتمال بدقلقی را، با حساس بودن به نیازهای جسمی کودک کاهش دهید و رفتارهای پاسخگو را افزایش دهید.
سایر بدقلقی ها پاسخهای رشدی هستند به ناکامی و محدودیتهای موقعیتی که توسط والدین یا سایر اطرافیان اعمال میشود.
دلیل رشدی دیگر که منجر به این بدقلقی ها می شود، این است که کودکان اغلب رشد زبانی کافی برای پیدا کردن سریع واژه ها برای بیان نیازهایشان ندارند و اغلب وقتی که به آنچه نیاز دارد، دسترسی نداشته باشد و یا در انجام کاری ناکام شود و یا نتواند مشکل را حل کند شاهد بدقلقی هستیم.
به والدین توصیه می کنیم تا تلاش کنند با تشخیص نشانههای اولیه، مانع خشم شوند و کودک را به استفاده از واژه ها مشغول کنند و سعی کنند قبل از تحریک شدن، نیازهای آنان را برآورده سازند برای مثال فرض کنید نیما ۲۰ ماهه سعی می کند با قاشق خودش غذا بخورد ولی برنجها روی بشقابش بریزد.
او نق میزند اخم میکند و با مشت روی میز صندلی می کوبد. به والدین او توصیه میکنیم که اینگونه در مقابل بدقلقی کودک، پاسخ دهند “بگو لطفاً کمکم کن” اگر کودک اطاعت کرد، مادر باید او را به خاطر اطاعت و کلماتی که گفته، تمجید کند و اما اگر پیروی نکرد احتمال دارد رفتار نیما به بدقلقی تبدیل شود.
به محض اینکه کج خلقی شروع شد، نادیده گرفتن آغاز میشود. والدین باید فقط کودک را به طور پنهانی زیر نظر بگیرند تا در هنگامی که به او هیچ توجه کلامی و غیرکلامی نمیکنند از سلامت و امنیت او مطمئن باشند.
بعد از آن والد می تواند از حواس پرت کننده ها استفاده کند و با شور و شوق درباره آنها حرف بزند یا چیزی که در اطراف می بیند را توصیف کند مثلاً در حالی که نیما روی صندلی اش جیغ می کشد مادر می تواند صدای موسیقی را زیاد کند و شروع به خواندن و رقصیدن کند.
به محض اینکه نیما حواسش پرت شد و آرام گرفت مادر دوباره به او توجه می کند و به او پیشنهاد میدهد در خوردن برنج به او کمک کند.
این شیوه رفتاری درباره نوپایان کاربردی و موثر هست. درصورت نیاز به کمک بیشتر با ما در مرکز مشاوره نگاه زیبا زندگی در ارتباط باشید.
مرضیه جعفری روانشناس ومشاور کودک